Hoe geloof het leven van deze ‘stoere jongen’ veranderde

Geschreven door: Milou Windhorst

Buiten het voetbal om vond er twee jaar geleden een andere belangrijke verandering plaats in je leven: je werd officieel moslim.

Davy van den Berg: “Dat klopt. In 2015 overleed mijn moeder. Na haar dood ging ik op zoek naar antwoorden; ik wilde weten wat er na dit leven is. In de islam vond ik structuur en houvast. Het maakte me doelbewuster. Voorheen leefde ik van dag tot dag, nu had ik een duidelijke richting. Alles wat ik deed, was erop gericht om een zo goed mogelijk mens te zijn. Met mijn islamitische vrienden deelde ik veel van dezelfde normen en waarden, daarom trok ik vanzelf steeds meer naar hen toe. Mijn kennismaking met het geloof begon met een stukje lezen in de Koran en een bezoek brengen aan een moskee. Verder heb ik vooral veel geluisterd naar wat mensen in mijn omgeving erover te vertellen hadden.”

Hoe is je leven veranderd sinds je je hebt bekeerd?

“Enorm, maar tegelijkertijd nauwelijks. De veranderingen hebben me dichter bij mezelf gebracht. Omdat ik meer vertrouwen heb, kan ik beter met de mindere momenten en grotere tegenslagen omgaan. Mensen die niet geloven, vragen zich bij nare gebeurtenissen vaak af: waarom overkomt een goed mens iets slechts? Ik geloof dat diegene wordt behoed voor iets ergers. Het helpt me om situaties te relativeren. Voor mooie dingen ben ik extra dankbaar. Verder ben ik wat rustiger geworden. Ik ben nog steeds de Davy van toen, maar dan zonder de feestjes en de grote mond. Op de middelbare school was ik best een vervelend ventje. Ik moest altijd een weerwoord hebben, dan voelde ik me stoer. Die toeters en bellen heb ik niet meer nodig.”

In eerste instantie durfde je niet voor je geloof uit te komen. Kreeg je veel met vooroordelen te maken?

“Ik heb me nooit persoonlijk aangevallen gevoeld, maar ik merk wel dat de islam vaak in een kwaad daglicht wordt gesteld zonder dat mensen zich er écht in verdiepen. En dat terwijl het juist hele mooie kanten heeft. Broederschap, bijvoorbeeld. Dat zag je heel duidelijk tijdens de ramadan: jongeren die een oudere helpen opstaan, mensen die eten uitdelen of onbekenden die elkaar op een andere manier ondersteunen. Voor een moslim is nooit iets te veel gevraagd, is mijn ervaring. Er heerst een enorme saamhorigheid.”

Mijn vader is samen met een aantal vrienden mijn grootste supporter’, zei je in een interview. Is jullie band altijd goed geweest?

“Vanaf dag één. Toen ik na ruim tien jaar bij PSV wegging, heeft mijn vader er alles aan gedaan om me scherp te houden. Regelmatig ging hij een half uur eerder weg van zijn werk om met mij naar het bos te rijden, zodat ik fit bleef. Dan floot hij op zijn vingers en moest ik het ene na het andere sprintje trekken. Hij bekommerde zich echt om mij. Pas toen ik ouder werd, besefte ik hoeveel mijn ouders voor me hebben gedaan. Daar ben ik hen heel dankbaar voor.”

Onlangs ben je zelf vader geworden. Welke dingen die je van je moeder hebt geleerd hoop je door te geven?

“Mijn moeder kwam altijd voor ons op, voor mij en mijn twee zussen. Ook als ik fout zat, stond ze achter me. Thuis kreeg ik wel op mijn donder, hoor. Maar in het openbaar viel ze me nooit af. Ik heb dat erg aan haar gewaardeerd, die onvoorwaardelijke steun. Zo’n ouder wil ik ook voor mijn kinderen zijn.”

Nog een quote van je, een hele mooie: “In Zwolle zijn de koeien knapper dan de mensen, en de huizen schaars.” Ziet het leven in het oosten er inmiddels wat rooskleuriger uit dan toen je bij Andy in de auto zat?

“Haha, ik woonde al een paar maanden in een hotel toen ik die uitspraak deed. Ik miste denk ik een beetje een huiselijke omgeving. Daarnaast verhuisde ik vanuit Utrecht naar Zwolle – da’s best een contrast. Ik houd van drukte en een beetje leven in de brouwerij, dus aan de rust hier moest ik even wennen. Al ga ik dat wel fijner vinden sinds ik een gezin heb. Over het algemeen zit ik er nu lekker warmpjes bij.”