Kompany: ”Ik vroeg meermaals om te stoppen met voetballen”

‘Eigenlijk heeft in mijn doorbraak de factor geluk een grote rol gespeeld’, begint Kompany. ‘Ik speelde al drie jaar bij de onder 16 en had het gevoel dat ik geen vooruitgang meer boekte, waardoor mijn vader en ik dreigden te vertrekken uit Anderlecht indien ik geen kans zou krijgen bij de beloften. Dus besloten ze, ook omdat ik een grote mond opzette, me die dag te laten meespelen in Walhain.’   

Met alle gevolgen vandien. Want het daaropvolgende seizoen debuteer je als 17-jarige als lid van de A-kern.

Kompany: ‘Klopt. Mijn eerste officiële wedstrijd wordt de wedstrijd in de voorronde van de Champions League in en tegen Boekarest, waar we 0-0 spelen. Ik herinner me vooral de return, omdat we met de rust 0-2 achter  stonden om uiteindelijk nog met 3-2 te winnen. Vanaf dan speel ik gedurende twee seizoenen alle wedstrijden en word ik ook opgeroepen voor de Rode Duivels als een van de jongste spelers ooit. Op het einde van dat tweede seizoen krijg ik aanbiedingen van een aantal topclubs in Europa, maar besluit om nog een laatste seizoen bij Anderlecht te blijven. Helaas word ik in dat derde seizoen al vrij snel geplaagd door allerlei blessures. Het begint met rugproblemen en uiteindelijk volgt een operatie aan de schouder. Achteraf gezien, denk ik dat de vele wedstrijden gedurende die twee seizoenen, gekoppeld aan mijn jonge leeftijd en het feit dat mijn lichaam nog niet volgroeid was, de oorzaak zijn geweest van al die ellende.’ 

En toch beslis je om te vertrekken uit Brussel ondanks dat desastreuze seizoen. En het was niet eens de top, maar HSV Hamburg…

Kompany: ‘Veel mensen raadden me inderdaad aan nog een seizoen te blijven, maar ik had het gevoel dat ik het maximum had bereikt in België, eigenlijk al na het tweede seizoen. Trouwens, weinig mensen in België hebben zelf bij de Europese top gespeeld. Hoe kunnen ze hierover dan oordelen? Hamburg was op dat moment trouwens wel top, hoor. Een topcompetitie, een stadion dat iedere wedstrijd vol zat met 57.000 toeschouwers, Champions League en topspelers als Van der Vaart, De Jong, Mathijsen, Guerrero, Olic en Sorin in het elftal. 

Maar het belangrijkste: voor mij werd het hoog tijd een nieuwe uitdaging aan te gaan na veertien jaar Anderlecht. Al blijft RSCA mijn club, ik ben sowieso geen emotioneel mens en ook niet iemand die achteruit kijkt. Ook al werd het niet Barcelona of Inter (absolute topclubs die het jaar voordien wel interesse toonden, red.), ik had toen al wel het gevoel dat ik daar op den duur wel zou geraken.’ 

Je wordt met meer dan 10 miljoen euro de duurste aankoop ooit van Hamburg, maar dan slaat het noodlot weer toe.

Kompany: ‘In de voorbereiding gaat alles prima, maar dan loop ik een scheur op in mijn achillespees, waardoor ik negen maanden ‘out’ ben. Bovendien ken ik ook privé een zware periode met het overlijden van mijn moeder. Maar door al die tegenslagen ben ik mentaal wel een sterkere en betere speler geworden in die periode. Met Huub Stevens had ik een keiharde trainer, maar het is iemand waar ik veel respect voor heb gekregen. Hij verplichtte me na de operatie, nadat ik fit was verklaard en de groepstrainingen mocht hervatten, te blijven doortrainen. Ook al was de pijn met momenten onhoudbaar en vroeg ik meermaals om te mogen stoppen.’ 

En na regen komt zonneschijn.

Kompany: ‘Ja, ook al sukkel ik nog een jaar met pijn, toch speel ik zo goed als alle wedstrijden in mijn tweede seizoen bij HSV. Na dat seizoen ben ik nog actief met de Olympische ploeg op de Spelen in Peking, waar we een schitterend toernooi spelen. Maar net voor de kwartfinales willen de voorzitter van Hamburg en nieuwe trainer Martin Jol dat ik terugkom. Ik weiger eerst en keer uiteindelijk een dag later terug, tegen mijn zin. Die daad levert me een boete van 100.000 euro op. Bovendien blijkt dat het is om op de bank te zitten… Op dat moment breekt er iets in mij en vanaf dan is het duidelijk: ik wil weg uit Hamburg. Enkel en alleen door dat voorval is het over voor mij bij Hamburg.’ 

En wat gebeurt er dan?

Kompany: ‘Na een kort onderhoud met de voorzitter hieromtrent laat een transfer niet lang op zich wachten. Een paar dagen later pikt de voorzitter me op na de training en rijden we naar een hotel. Daar heb ik telefonisch contact met toenmalig coach Mark Hughes van Manchester City die me duidelijk maakt dat hij me heel graag erbij wil hebben. Nog dezelfde dag teken ik voor City. Op vrijdag vlieg ik naar Engeland, op zaterdag sta ik in de ploeg voor mijn eerste wedstrijd, zonder mijn ploegmaats te kennen, en na de wedstrijd word ik verkozen tot Man of the Match! 

Kort nadien wordt de club overgenomen door een investeringsgroep uit Abu Dhabi rond Sheikh Mansour met inkomende transfers als Robinho, Craig Bellamy, Shaun Wright-Phillips en vele anderen als gevolg.’ 

Wordt het voor City niet stilaan tijd om te oogsten, zeker gezien de investeringen die de laatste jaren zijn gedaan?

Kompany: ‘Het is intussen mijn vierde seizoen bij City. Vorig jaar wonnen we de FA Cup en dit jaar voor het eerst na jaren weer de titel. Dit seizoen was een leerproces in de Champions League, maar volgend seizoen worden zowel prolongatie van het kampioenschap als de CL een prioriteit, ook al zijn dat de twee zwaarste competities in Europa!’  

En wat als Real Madrid, Barça of AC Milan zich voor jou meldt?

Kompany: ‘Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt City te verlaten. Ik wil geschiedenis schrijven met deze club. De uitdaging om titels, zowel nationaal als Europees, te behalen met Manchester City, dat die prijzen nog nooit heeft behaald, is groter dan bij de clubs die jij noemt, waarvoor het, met alle respect, enkel een titeltje méér zou betekenen… Bovendien ben ik hier sinds vorig jaar aanvoerder en dat vind ik een hele eer. Zeker bij een Engelse club, waar deze functie  een grotere betekenis heeft dan bij ons. En qua familie zit ik hier ook ideaal, gezien het feit dat mijn vrouw uit deze streek komt. Maar dat zou zeker geen doorslaggevende reden zijn om in Manchester te blijven.’

En ook buiten de voetbalwereld blinkt Vincent Kompany uit: de Belg heeft een Master Of Business Administration op zak!