Life After Football x H&M: Schitterende Oranjeleeuwen
De verschillen in leeftijd en in hun beider carrières zijn nu nog groot. De ene is een toekomstig wereldtopper die pas drie interlands speelde, de ander is een ex-topvoetballer met 87 interlands achter zijn naam, die nu trainer is, vijf eindtoernooien speelde – waaronder een WK-finale – en alles al eens een keer meemaakte. Ze hebben echter veel meer gemeen dan je denkt: ze zijn beiden zowel Oranjeleeuwen voor het leven als Oranjefans.
Paul Jeursen sprak met John Heitinga en Ryan Gravenberch en vroeg hen naar onder andere hun dromen met het Nederlands elftal en de toekomst van Oranje en natuurlijk over fashion!
All clothing by H&M
Wat is jouw mooiste Oranjemoment als fan?
John Heitinga: ‘Als kleine jongen kan ik mij de momenten nog wel herinneren tijdens EURO 1988, met de helden Rijkaard, Gullit en Van Basten. Maar de herinneringen aan het WK ‘98 staan wat dichter bij mij. Ook op dat toernooi had Nederland een geweldig elftal. De halve finale tegen het Brazilië van Ronaldo was geweldig, net als de magische goal van Bergkamp tegen Argentinië, prachtig. Daarnaast was het EK in 2000 in ons eigen land natuurlijk ook erg bijzonder.’
Ryan Gravenberch: ‘Ik denk nog met veel plezier terug aan het WK 2010, ik was toen acht jaar oud. Als klein jongetje stond ik met een Vuvuzela te toeteren tijdens de wedstrijden van Oranje, haha.’
John: ‘Ja, die dingen maakten echt een hels lawaai!’
Ryan: ‘Als fan van het Nederlands Elftal was dit toernooi zeker een van de mooiste die ik beleefde. Jammer van de finale…’
John: ‘Ja die finale… De eerste helft hadden we niks in te brengen tegen de Spanjaarden. Maar in het tweede bedrijf herpakten wij onszelf. We merkten toen ook al: degene die het eerst een goal maakt, pakt die wereldbeker.’
Wat is het mooiste Oranjemoment dat je hebt meegemaakt als speler?
John: ‘Natuurlijk mijn debuut in Oranje en het WK van 2010. De meest bijzondere interland die ik heb gespeeld, was de wedstrijd tegen Brazilië tijdens dat toernooi. De eerste helft werden wij van het kastje naar de muur gespeeld. Na tien minuten scoorde Robinho al de 1-0 en dat bleef het gelukkig tot de rust. In de kleedkamer was iedereen terneergeslagen. Maar wij wisten het toch om te buigen. In de rust stonden Mark van Bommel en Wesley Sneijder op en ze zeiden: “Jongens, we hebben nog één helft. Wat zijn nou 45 minuten van je leven?” We gingen er vol voor en wonnen, mede dankzij een ontketende Wesley. Na die wedstrijd voelden wij ons onoverwinnelijk en hadden wij een gevoel van: nu gaan we doorpakken ook!’
Ryan: ‘Mijn Oranje-carrière is natuurlijk pas net begonnen. Maar mijn debuut was geweldig. Nu hoop ik dat ik mee mag naar het EK 2020. Het wordt mijn eerste grote toernooi en het lijkt mij fantastisch om dat mee te mogen maken.’
Wat waren jouw dromen als kleine jongen over het Nederlands elftal?
John: ‘Ik droomde groot, ik zag mezelf al met een beker staan en de winnende goal maken in de WK-finale. Het is een grote droom om jouw land te mogen vertegenwoordigen. En dan is er nog het volkslied, wat een magisch moment is dat altijd.’
Ryan: ‘Eigenlijk heb ik precies hetzelfde als John, haha. Als jongetje is het halen van Oranje en voor je land spelen altijd wel dé droom.’
John: ‘Er is wel veel veranderd in de loop der tijd, hè? In mijn tijd werd de selectie door de KNVB bekendgemaakt en kwam dat via een nieuwskanaal naar buiten. Wij moesten op Teletekst kijken of we geselecteerd waren. Dat is nu wel anders!’
Ryan: ‘Haha, ja dat is het zeker. Nu krijg je gewoon een appje of mailtje van de KNVB-staf en worden de voorlopige en definitieve selecties op social media gedeeld.’
John: ‘Ja dat hadden wij allemaal nog niet. Dat is wel een generatiedingetje…!’
Ryan: hoe voelt het om nu in het grote Oranje te spelen?
‘Een heel lekker gevoel en een teken dat ik op de goede weg ben. En ook vooral een gevoel van trots dat ik het “grote” Oranje uiteindelijk heb gehaald.’
John: hoe vond jij het om in het grote Oranje te spelen?
‘Ik was enorm trots. Niet zozeer voor jezelf, maar vooral voor mijn omgeving. We hadden altijd een gezamenlijk doel – mijn hele familie en ik – en we hebben het samen bereikt. Zo voel ik dat. Mensen vergeten vaak dat het leven van een profvoetballer ook heel erg veel invloed heeft op anderen. Op je ouders, op broertjes en zusjes, opa’s en oma’s. Dus dat trotse gevoel van het mogen spelen voor Oranje, deel je zodoende ook met anderen.’
Hoe lastig is het om de knop om te zetten als je van je club naar Oranje gaat? Want er zijn andere spelers, andere automatismen en misschien wel een ander systeem?
John: ‘Wij vonden het altijd fantastisch. Natuurlijk was er wel rivaliteit tussen de spelers van Ajax, Feyenoord en PSV, maar bij Oranje waren wij altijd één. Soms lag het wel gevoelig als we net een onderlinge wedstrijd hadden gespeeld. Ajax-Feyenoord ofzo. Dan was het bij Oranje soms nog een beetje beladen. Maar dat was meestal maar heel kort. Wij waren eigenlijk gewoon een echte en ook hechte vriendengroep. En dus klikte het altijd meteen wel als wij elkaar weer zagen bij Oranje. Als ik kijk naar de jongens van nu, denk ik dat zij zich heel makkelijk aanpassen, misschien nog wel makkelijker dan wij, aan de diverse systemen en tegenstander. De spelers van vandaag zijn volgens mijn gevoel eerder rijp en volwassen en nóg professioneler dan wij waren.’
Ryan: ‘Voor mij geldt hetzelfde als wat John zei over vriendschap. Ook wij zijn natuurlijk bij onze clubs elkaars tegenstander, maar bovenal ook vrienden. Iemand als Myron Boadu, waarmee ik samen in vertegenwoordigende jeugdelftallen van Oranje heb gespeeld, ken ik bijvoorbeeld al sinds mijn tiende.’
Wil je het hele interview lezen? Ga dan op 16 juni naar de Life After Football webshop!
Ga voor de gehele collectie naar www.hm.com en scoor de outfit van Ryan en John nu voor jezelf.
