Interview Myron Boadu – ISSUE #70

Photography Jeffrey Pankow
Creative direction & styling Jeffrey Pankow & Youssra Chait
Words Joris Vissenberg

Hij begon als keeper op een pleintje in Amsterdam-Zuidoost, maar floreerde in Alkmaar als spits. Ondanks dat hij op een steenworp afstand van de Arena woonde, bleef Myron Boadu zijn geliefde AZ ruim zeven jaar trouw. Hij scoorde bij zijn debuut voor Oranje, revalideerde met Zlatan en groeide uit tot de reuzendoder van de Eredivisie. Met een rugzak vol ervaringen gaat de twintigjarige Amsterdammer dit seizoen de Franse voetbalvelden onveilig maken. Life After Football ging in gesprek met de kersverse aanwinst van AS Monaco.

Vaak hoor je dat de profvoetballers van nu hun eerste balcontacten maakten op het plaatselijke voetbalveldje. Hoe was dat bij jou?

Myron Boadu: ‘Misschien dat mensen het niet geloven, maar ik begon als keeper. Ik ging altijd samen met mijn broer en een vaste groep vrienden naar een pleintje in Amsterdam-Zuidoost. Omdat mijn broer wilde dat ik in het veld kwam te staan, schreef hij mij in bij de talentendagen van Ajax. Ik werd niet aangenomen, maar kwam er wel achter dat voetballen mij beter lag dan keepen. Vanaf dat moment begon ik te geloven dat ik best aardig kon voetballen. Vervolgens werd ik op pleintjes snel volwassen omdat ik met oudere jongens speelde. Het fysieke spel is niet voor iedereen weggelegd, maar voor mij heeft het goed uitgepakt.

Heb je voetbal van huis uit meegekregen?

‘Jazeker, mijn broer voetbalde al een tijdje en nam me altijd mee. Ik kan me nog goed herinneren dat we in de gang van ons huis altijd aan het oefenen waren op scharen en akka’s. Er was een dag dat het helemaal niet liep en toen liet hij me doorgaan totdat het me wel lukte om de trucjes uit te voeren. Die dag kwam ik rond drie uur thuis van school en ik denk dat we om negen uur pas waren gestopt, omdat het bedtijd was voor mij. Hij was mijn eerste trainer en daar ben ik hem ook heel erg dankbaar voor. We hadden het er laatst toevallig nog over. Dat zijn mooie herinneringen die ik nooit zal vergeten.’

Wat betekent je familie voor je?

‘Familie staat op één, zij zijn het belangrijkste voor mij. Ik voetbal ook onder meer voor hen. Ik wil namelijk gewoon graag iets terugdoen voor alles wat zij mij hebben gegeven. Mijn ouders zeggen altijd dat het overbodig is, maar ik voel mezelf gewoon verplicht om dat te doen. Ik wil ze gewoon trots maken met m’n prestaties, wat andere mensen zeggen boeit me dan ook niet zo veel. Maar het brengt geen extra druk met zich mee hoor, want ik weet dat ze toch wel van me houden.’

…………………….

Het hele interview lezen? Koop dan het magazine nu in onze webshop!

Op de hoogte blijven van al het nieuws rondom voetbal, fashion en lifestyle? Volg dan onze Facebook en Instagram.