Davinson Sánchez zijn voetbalreis van Zuid-Amerika naar Europa

Geschreven door: Manou Dentener

Een andere cultuur

De omschakeling van de Zuid-Amerikaanse competitie naar de Europese was wel even wennen; het tempo en de intensiteit zijn niet te vergelijken. Davinson Sánchez legt uit: ‘Het publiek beleeft het voetbal ook heel anders. In Zuid-Amerika is het publiek extreem uitgesproken en overenthousiast. Er staat standaard een horde journalisten en fans die allemaal van je willen weten hoe het met je gaat, van moment tot moment. Het Nederlandse publiek is rustiger en journalistieke aandacht is er ook niet na iedere training. Toch betekenen ook die reacties en de hulp die ik hier krijg enorm veel voor me. Het helpt mij als speler echt als het publiek voor me begint te juichen. Dat motiveert enorm.’

We herinneren hem eraan dat Nederlandse media relatief weinig aandacht besteden aan het voetbal in Zuid-Amerika. Davinson: ‘Daar ben ik inmiddels ook achter, ja. Toen ik hier kwam wonen, heb ik meteen alle Zuid-Amerikaanse tv-zenders die ik kon vinden geïnstalleerd. Niet alleen vanwege het voetbal trouwens, hoor. Ook voor mijn vriendin, zodat ze zich wat meer thuis voelt. Zo lijkt het alsof er toch nog veel contact is met thuis.’ Hij vult aan: ‘Er zijn heel veel verschillen tussen Nederland en Colombia, maar ik heb respect voor alle culturen. Al moest ik er in het begin wel om lachen dat jullie echt bij alles maar brood eten.’ We lachen met hem mee, maar wuivend haast hij zich zijn standpunt te verduidelijken. ‘Hé, weet wel dat ik respect heb voor iedereen – ik zou nooit iemand belachelijk maken.’

Met hart en ziel

Davinson Sánchez Mina (Caloto, 12 juni 1996) deed de eerste beginselen van het voetbal op in Colombia, wat ertoe leidde dat meerdere Europese clubs in hem geïnteresseerd raakten. ‘In mijn geval gaat het denk ik om een andere manier van denken, een andere manier van zijn. De Colombiaanse manier van handelen, in het bijzonder mijn manier van handelen, draait om een enorme passie. Ik streef met hart en ziel na wat ik wil en ga altijd tot het uiterste. Die focus is geweldig belangrijk.’

De jeugdige centrumverdediger heeft zijn weg gevonden van een klein dorp in Colombia naar het nationale team en naar Ajax. ‘Dat is een combinatie geweest van veel geluk hebben en een enorme focus. Ik voetbal al sinds m’n zesde en trainde sindsdien iedere dag. Ik ging naar school, trainde en daarna ging ik slapen. Zo rond mijn twaalfde, dertiende realiseerde ik me dat ik het beter deed dan mijn teamgenoten. Ik wilde er helemaal voor gaan en leerde mezelf de juiste mentaliteit aan.’ Best bijzonder, merken we op, voor een jongen van zijn leeftijd om zo’n scherp observerend en reflecterend vermogen te hebben. Davinson lacht: ‘Vroeger in Colombia hebben mensen me vaak genoeg gezegd dat ik niet normaal ben…’

In onze ogen is dat ook precies de reden waarom hij nu tegenover ons zit. ‘Ik heb mijn strepen echt moeten verdienen voor ik in het eerste (van Atlético Nacional, red.) mocht spelen, maar in mijn hoofd geloofde ik er al tijden in. Ik had een kring van de juiste mensen om me heen en ben daar enorm op sleeptouw genomen. De mensen die dat voor me hebben gedaan, ben ik nog steeds dankbaar voor het vertrouwen dat ze me gaven. Voor mezelf stel ik grote doelen – doelen die ik ga najagen.’