De 11 veteranen in het topvoetbal
Clubs zijn altijd op zoek naar de perfecte balans in het team. Zij willen talenten laten ontwikkelen onder de rook van ervaren krachten. Deze ervaringsdeskundigen nemen de jonkies vaak op sleeptouw en nemen later vaak hun plek over. Maar wat nou als je de meest ervaren spelers van topcompetities in één elftal zet? De spelers van deze De 11 zitten allemaal tegen hun voetbalpensioen aan, maar zouden nog steeds hoge ogen gooien als het aan ons ligt.
Doelman: Gianluigi Buffon – 42 jaar
Een fantastische naam om De 11 mee te beginnen. Hij is bij Juventus helaas in de pikorde gedaald achter Wojciech Szczęsny, maar Gigi was toch echt jarenlang de onbetwiste nummer 1. Sinds de zomer van 2001 kwam Buffon uit voor Juventus en heeft op dit moment 671 wedstrijden gespeeld voor De Oude Dame. In december 2017 moest Gigi plaatsmaken voor Szczęsny, omdat hij kampte met een hamstringblessure. De Poolse goalie maakte indruk en Buffon was niet langer de onbetwiste eerste doelman. De Italiaanse veteraan had moeite met zijn reserverol en koos voor een dienstverband bij Paris Saint-Germain. Deze keuze was enorm moeilijk voor Buffon en al snel kreeg hij te maken met een vorm van heimwee. Dit deed hem besluiten om na een jaar Parijs weer terug te keren naar Turijn.
Szczęsny zag nog altijd op tegen het clubicoon en bood hem de aanvoerdersband en het rugnummer 1 aan, maar Buffon weigerde vriendelijk. Buffon nam een meer begeleidende rol op zich en gaf Szczęsny de kans om zich door te ontwikkelen. Gigi kwam ook tot 176 wedstrijden voor de Azzurri en won met hen ook het WK van 2006. Hij won veel prijzen waaronder tien keer het Italiaanse landskampioenschap, vijf keer de Italiaanse beker en alleen de Champions League ontbreekt nog op zijn palmares.
Rechtsback: Phil Jagielka – 38 jaar
Jagielka begon zijn carrière op 18-jarige leeftijd bij Sheffield United. In Noord-Engeland speelde hij voornamelijk als centrale middenvelder en na zes jaar was Phil uitgegroeid tot (vice-)captain van de club. Sheffield degradeerde in het seizoen 2006-2007 – na één jaar Premier League – terug naar de Championship, maar Pjags had geen oren naar een stap omlaag. Everton klopte aan met 4 miljoen euro en de transfer kwam in een stroomversnelling. Jagielka werd in de armen gesloten door de supporters van The Toffees en langzaam maar zeker werd hij een vaste waarde in de basis. Hij kwam tot maar liefst 385 wedstrijden voor Everton.
In 2019 moest de club het slechte nieuws brengen dat ze hem niet meer nodig hadden. Jagielka was inmiddels 37 jaar en zijn gepromoveerde jeugdliefde Sheffield United wilde hem maar wat graag terughalen. De verdediger tekende voor één seizoen, maar plakt er dit seizoen nog een jaar aan vast. Jagielka speelde 40 keer voor de nationale ploeg van Engeland.
Centrale verdediger: Vitorino Hilton – 43 jaar
Over ervaring gesproken… Hilton is momenteel 43 jaar! Misschien niet de meest bekende speler uit dit rijtje, maar Hilton wist zich toch wel degelijk twee keer tot Frans kampioen te kronen met respectievelijk Olympique Marseille en Montpellier HSC. Hij werd ook vier keer verkozen in het Ligue 1-team van het jaar. Zijn carrière begon in zijn thuisland Brazilië. Het Zwitserse Servette FC trok de Braziliaan aan en via deze weg wilde hij richting de Europese top.
Na een periode van vier jaar bij RC Lens en vervolgens nog drie jaar Marseille was Hilton inmiddels 34 jaar. Iedereen verwachtte dat de Braziliaanse mandekker terug zou keren naar zijn geboorteland, maar hij trok zijn carrière nog wat door. Hij vertrok richting Montpellier en met deze club won hij de eerste landstitel van de clubhistorie. Elk jaar verlengde de inmiddels aangestelde aanvoerder zijn contract en zo ging dit jaar na jaar. Nu staat Vitorino met zijn 43 jaar op 294 wedstrijden voor de club en weet nog steeds van geen ophouden.
Centrale verdediger: Bruno Alves – 38 jaar
Hij werd geboren in noordwest Portugal in het stadje Póvoa de Varzim en hier speelde hij ook in de jeugdopleiding van de plaatselijke FC. Op 18-jarige leeftijd werd het pas ontdekt door het grote FC Porto. Hier kwam hij via de beloftes in het eerste elftal terecht. Tussendoor werd hij nog wel een aantal keer uitgeleend, maar werd later toch een van de sterkhouders van FC Porto. Zijn succesvolste periode beleefde hij dan ook met Os Dragões. Hij won onder meer vier keer de landstitel, twee keer de nationale beker, de Portugese Super Cup en werd in het seizoen 2008/2009 verkozen tot speler van het jaar.
Bruno Alves heeft een indrukwekkende uitstraling en als spits sta je niet graag tegen de boomlange, kopsterke centrale verdediger. Op 3 augustus 2010 verkaste hij naar Zenit Sint-Petersburg die daar een aardig zak geld voor op tafel moesten leggen. Ook hier werd hij twee keer landskampioen en later mocht hij nog een keer de landstitel omhoog houden, maar toen met zijn toenmalige club Fenerbahçe. In zijn laatste jaar bij de Turken won hij ook nog eens met zijn land het EK van 2016. De carrière van Alves gaat nu langzaam als een nachtkaars uit. Hij belandde via Cagliari en de Rangers bij Parma Calcio. Hier is hij met zijn 38 jaar en 10 maanden nog altijd een betrouwbare kracht in het elftal.
Linksback: Yuri Zhirkov – 37 jaar
De ervaren Russische linkervleugelverdediger is een jonge god in vergelijking met de rest van de spelers. We kennen Zhirkov vooral van zijn verdiensten voor het Russische nationale elftal en van zijn dienstverband bij Chelsea. De 94-voudig international is voornamelijk actief geweest in zijn geboorteland en hier heeft hij zich dan ook ontwikkeld tot grootheid. Zijn periode in London was maar van korte duur, want na twee jaar hield Yuri het weer voor gezien.
Hij keerde terug naar Rusland om te spelen voor Anzhi Makhachkala. De Russische club strooide in die periode met geld en bleek echter teveel geld over de balk te hebben gegooid, veel spelers moesten vertrekken om het faillissement van de club te voorkomen. Na drie jaar Dynamo Moskou, speelt Zhirkov nu sinds 2016 bij FC Zenit. Vorig jaar leek Zhirkov al bezig te zijn aan zijn laatste seizoen, maar hij plakte er dit jaar nog een jaar aan vast, wij zijn benieuwd wat hij na komend seizoen gaat doen.
Centrale middenvelder: Shunsuke Nakamura – 42 jaar
Pionier van het Japanse voetbal en staat bekend om zijn heerlijke trap, visie en zijn vrije trappen. In zijn periode bij Celtic werd door de voetbalkenners gezegd dat hij met zijn heerlijke linker zelfs een blik bonen kon openen. Hij kende twee lange periodes bij Yokohama F. Marinos in zijn thuisland Japan. Hier speelde hij in totaal 338 wedstrijden. Wij kennen hem vooral van zijn periode in Europa bij het Italiaanse Reggina, Celtic en Espanyol. Bij zijn komst naar Reggina werd zelfs het prestigieuze rugnummer 10 afgepakt van clubheld Francesco Cozza en aan Nakamura gegeven.
Voor de clubs was het aantrekken van Nakamura belangrijk met het oog op het veroveren van de Aziatische markt. Natuurlijk was hij een geweldige speler, maar veel Japanse voetballiefhebbers bleven de spelmaker volgen. Dit leverde, mede door de shirtjesverkoop van Nakamura, vaak een recordomzet op. Op 31-jarige leeftijd leek Naka terug te keren naar zijn vaderland, maar Espanyol stak daar een stokje voor. Het leek erop dat Nakamura maar niet kon aarden in Spanje en na een klein jaar vertrok hij terug naar Japan. Hier wilde hij zichzelf weer in de kijker spelen met het oog op het WK 2010. Momenteel is Nakamura 42 jaar oud en weet nog steeds van geen ophouden. Hij speelt nog geregeld bij Yokohama FC en hij weet zijn gebrek aan snelheid te compenseren met zijn gevoel voor positie.
Centrale middenvelder: Lucho González – 39 jaar
De middenvelder heet eigenlijk Luis Óscar González, maar wij kennen hem beter als Lucho. Hij is een veelzijdige middenvelder uit Argentinië en kwam maar liefst 45 keer uit voor zijn land. Na zeven jaar in Argentinië te hebben gevoetbald werd El Comandante aangetrokken door FC Porto. Hij werd al snel publieksfavoriet door zijn leiderschapskwaliteiten en zijn toewijding aan de club. Na vier jaar werd hij voor 18 miljoen euro verkocht aan Olympique Marseille, maar na drie jaar keerde hij terug naar zijn tweede thuis: Porto. Met deze club won hij verdeeld over twee periodes zes landstitels. Ook won hij landstitels met Olympique Marseille en River Plate. Kroonjuweel op zijn werk was toch wel de Olympische medaille in 2004 met zijn land. In 2014 speelde hij nog korstondig in Qatar voor Al Rayyan. De middenvelder speelt momenteel voor het Braziliaanse Athletico Paranaense.
Aanvallende middenvelder: Goran Pandev – 37 jaar
Beetje pech dat Goran Pandev is geboren in Noord-Macedonië, want we hadden hem graag voor een topland zien uitkomen. Als we hem mogen vergelijken leggen we een link met Thomas Müller. Hij komt altijd weer bovendrijven en drukt altijd zijn stempel op een wedstrijd. Veel scorend vermogen en altijd hard werken voor de club waar hij voor uitkomt. Zijn grote doorbraak beleefde hij bij Lazio Roma. Hier speelde hij 159 wedstrijden en liep bijna 1 op 3 met zijn doelpunten. In 2009 verkaste de schaduwspits naar Internazionale met wie hij de Champions League wist te winnen.
Napoli huurde de Macedoniër voor een jaartje en ook hier bewees hij zijn waarde met zes doelpunten in 30 wedstrijden. Dit deed de Napolitanen besluiten hem definitief over te nemen. In 2014 tekende Pandev een contract bij Galatasaray voor 1 + 1 jaar, maar nadat hij niet genoeg speeltijd kreeg vertrok hij aan het einde van zijn eerste contractjaar naar Genoa. Hier beleeft hij zijn tweede jeugd en wordt gezien als een belangrijke schakel binnen het team. Goran Pandev wordt ook nog altijd gezien als een van de grootste Macedonische spelers aller tijden. Hij is momenteel 37 en kan wat ons betreft nog wel een paar jaartjes door.
Rechtsbuiten: Joaquín Sánchez – 39 jaar
Wat een cultheld is dit. 39 jaar en nog altijd basisspeler én aanvoerder van Real Betis. Hij schittert nog altijd bij de club waar hij als klein jongetje verliefd op werd. Toch speelde hij negen jaar lang voor andere clubs als Valencia, Malaga en Fiorentina. Ook in Valencia ziet men hem als een legende aangezien hij 216 wedstrijden speelde voor die club. Verder speelde hij in twee seizoenen 57 wedstrijd voor Malaga en in zijn enige buitenlandse avontuur bij Fiorentina kwam hij tot 49 wedstrijden. Na deze periode keerde hij op 34-jarige leeftijd terug naar Real Betis en bij deze overstap nam hij ook 2% van de aandelen in de club over. Verder is Joaquín geen echte prijzenpakker. Hij won in zijn 21-jarige actieve carrière tot op heden nog maar twee prijzen. Zowel met Real Betis als Valencia won hij één keer de beker. Hij heeft momenteel 388 wedstrijden gespeeld voor Beticos en hopelijk weet hij de magische grens van 400 te passeren.
Spits: Zlatan Ibrahimovic – 39 jaar
Hij is vandaag jarig en mag maar liefst 39 kaarsjes uitblazen! De Zweed is met zijn 1,95 meter nog altijd een schrik voor elke tegenstander. Waar Joaquín geen grote prijzenpakker was, heb je in een team ook een spits nodig die de prijzen wel binnenharkt. En dat doet Ibracadabra met verve. Laten we zijn prijzen maar eens op een rij zetten. Hij won in totaal 11 keer het landskampioenschap met Ajax, Internazionale, AC Milan, FC Barcelona en PSG. Zeven keer wist hij de nationale beker te pakken en maar liefst 13 keer de nationale Super Cup.
Verder won hij in 2017 met Manchester United de Europa League en werd hij 11 keer tot speler van het jaar in Zweden verkozen. Ibra won nog tientallen individuele prijzen en is met zijn 39 jaar nog steeds een fantastische speler. Helaas heeft hij met Zweden nooit kunnen imponeren op een internationaal eindtoernooi, maar Zlatan zal met hoofdletters de geschiedenisboeken in gaan van het internationale topvoetbal.
Linksbuiten: Rodrigo Palacio – 38 jaar
Palacio is nog niet zo lang op onze radar, ondanks dat hij al 38 jaar is. Pas na zijn overstap van Boca Juniors naar Genoa in 2009 zette Palacio zich in Europa op de kaart. Destijds was hij al 27 jaar en hij maakte direct indruk in Italië. In zijn 100ste wedstrijd voor de club uit Noord-Italië kreeg hij een rode kaart in de derby tegen Sampdoria. Hij verliet de club dus in stijl en vertrok naar grootmacht Internazionale. Hij tekende voor drie jaar en plakte er uiteindelijk nog twee jaar aan vast. In deze vijf jaar tijd scoorde de aanvaller 58 keer.
Bij zijn vertrek uit Milaan was Palacio inmiddels al 35 jaar en Bologna pikte dit buitenkansje op en bood hem een eenjarig contract aan. Nu – drie seizoenen later – is de ploeggenoot van Mitchell Dijks, Jerdy Schouten en Stefano Denswil nog steeds een gewaardeerde kracht binnen het team. Hij staat dit seizoen na twee wedstrijden op één doelpunt en als hij die ratio weet vol te houden kan hij met zijn 38 jaar nog levensbelangrijk zijn voor de club.
Check hier ook De 11 gratis op te pikken topspelers van vorige week.
De nieuwe Life After Football is uit! Koop jouw issue hier!
Op de hoogte blijven van al het nieuws rondom voetbal, fashion en lifestyle? Volg dan onze Facebook en Instagram.
