De 11 spelers die zich een ander afscheid hadden voorgesteld

Geen enkele speler van dit lijstje zal zijn afscheid zo hebben voorgesteld. Zij hadden allen nog één keer het publiek gedag willen zeggen en vijf minuten voor het einde van het eindsignaal een publiekswissel willen krijgen. Die publiekswissel is voor sommigen nog wel mogelijk, alleen zullen er behalve de spelers, scheidsrechters en technische staf niemand voor hun klappen. Spelers met een imposante carrière die veel voor hun clubs hebben betekend verdienen meer dan een afscheid zoals dit. Daarom lichten wij in “De 11” een aantal van deze gestopte voetballers uit.

Doelman: Iker Casillas

Laten we “De 11” beginnen met een fenomeen. Veel Nederlandse voetballiefhebbers zullen nog wel eens nachtmerries hebben over ‘de teen van Casillas’. Liefst 725 wedstrijd speelde San Iker voor Real Madrid en hij wist hierin ruim 264 keer de nul te houden. Casillas leek zijn leven lang trouw te blijven aan Real Madrid tot José Mourinho besloot te kiezen voor Antonio Adán en vervolgens Diego López. Iker belandde voor het eerst in 10 jaar op de bank en koos daarom voor een avontuur in Portugal bij FC Porto. Op 1 mei 2019 raakte Iker onwel op de training en vervolgens ging het mis. Een hartaanval was het gevolg en Iker kwam deze klap te boven. Hij hervatte zijn loopbaan in het najaar van 2019 en wilde weer strijden voor een basisplaats. Helaas kwam de Spanjaard niet meer in actie en hing zijn handschoenen aan de wilgen.

🔵⚪💙 @IkerCasillas: para sempre um de nós #FCPorto #IkerCasillas pic.twitter.com/uM74ZbVy57

— FC Porto (@FCPorto) July 1, 2020

Rechtsback: Paul Verhaegh

De geboren Limburger maakte voornamelijk furore in zijn tijd bij FC Augsburg. Na succesvolle jaren bij Vitesse vertrok hij samen met mede-eredivisionisten Marcel de Jong en Gibril Sankoh. De club uit de 2. Bundesliga was bezig aan een heuse opmars en Verhaegh en consorten lieten FCA voor het eerst in haar clubhistorie naar de Bundesliga promoveren. Dit viel op bij bondscoach Louis van Gaal en hij haalde hem bij het Nederlands elftal. Op het WK van 2014 leidde dit zelfs tot een basisplaats in de achtste finale tegen Mexico. Via VFL Wolfsburg bouwde Paul Verhaegh zijn loopbaan af bij FC Twente. Hier kwam hij vorig jaar nauwelijks in actie door aanhoudend blessureleed. Dit deed hem mede besluiten om voorgoed af te zwaaien.

Centrale verdediger: Jérémy Mathieu

In 2009 werd Unai Emery aangesteld bij Valencia en aan hem was de taak om de hegemonie van Real Madrid en FC Barcelona te doorbreken. Hier mocht hij wat versterkingen voor halen en kwam zo uit bij de Fransman Jérémy Mathieu. Met Jérémy in de gelederen werd Valencia drie jaar op rij derde en Mathieu fungeerde als betrouwbare back aan de linkerkant. Hij was gevaarlijk met zijn rushes langs de zijlijn en werd gezien als een van de beste backs van Spanje. Dit leverde de interesse van FC Barcelona op. Hij maakte in 2014 voor 20 miljoen euro de overstap naar Catalonië en maakte hier drie mooie seizoenen mee. Na drie jaar nam de vijfvoudig international van Frankrijk afscheid van FC Barcelona en vertrok naar Sporting CP. Op een training liep hij een knieblessure op wat het einde van zijn carrière zou betekenen. Dit onfortuinlijk einde van Jérémy zorgt wel voor een plaatsje in “De 11”.

Linksback: Leighton Baines

Het verdedigende blok wordt gecompleteerd door de Engelsman Baines. Het jeugdproduct van Everton vertrok als tiener naar Wigan Athletic. Hier brak hij door en Everton koos ervoor om de verdediger terug naar huis te halen. De linksback was vooral befaamd om zijn gave om de aanvallers te bedienen. Zo brak hij onder andere het record van meeste assists voor een verdediger. In totaal was Leighton 13 jaar actief voor The Toffees en werd hierin drie keer verkozen tot Everton-speler van het jaar. Zijn succesvolle periode leverde hem 30 interlands op. 

🔵 | Leighton Baines has announced his retirement from football.

Thank you for everything, Leighton. 💙 pic.twitter.com/mhYYWiPHHB

— Everton (@Everton) July 26, 2020

Verdedigende middenvelder: Bruno Soriano

Net als Leighton Baines is ook Bruno Soriano een echte clubman binnen “De 11”. Sinds 2006 speelt Soriano in het eerste van Villarreal. Zie je rugnummer 21 van El Submarino Amarillo dan weet je dat het Soriano is. Ook nadat Villarreal in 2012 degradeerde naar de Segunda División bleef de middenvelder Villarreal trouw. Hij nam samen met Marcos Senna de club aan de hand en dit zorgde ervoor dat zij na een jaar op het tweede niveau direct weer promoveerden naar de Primera División. De 36-jarige Spanjaard kampte echter al sinds 2017 met blessureleed en kwam niet meer in actie, hij gaf echter niet op en was kort voor het einde van het seizoen fit verklaard. Bruno Soriano kwam in zijn laatste wedstrijd als invaller binnen de lijnen en bewees zijn laatste dienst door in de 93ste minuut een gele kaart te pakken. Geen afscheid van de trouwe supporters, maar wel een staande ovatie in de kleedkamer van zijn teamgenoten en stafleden.

Sí, ganar es muy importante, pero que tu gente te reciba así… 😍

¡Te lo mereces, capitán 💛!

Así ha sido la ovación que se ha llevado Bruno Soriano en el vestuario tras su esperado regreso. #VuelveBruno

👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏 pic.twitter.com/Lr78w5EY9P

— Villarreal CF (@VillarrealCF) June 22, 2020

Rechtermiddenvelder: Emre Belözoğlu

Afgelopen weekend kwam Emre Belözoğlu in het nieuws nadat hij als 39-jarige zijn aanvoerdersband overhandigde aan het 16-jarige supertalent Ömer Faruk Beyaz. Emre was deel van het succesvolle Turkse elftal dat het op het WK 2002 schopte tot de halve finale. Hij was in drie verschillende periodes actief voor Fenerbahçe, terwijl hij uit de jeugdopleiding van Galatasaray komt. De linksbenige middenvelder hebben wij bij “De 11” aan de rechterkant gepositioneerd en speelde buiten de Turkse eredivisie ook voor Inter Milan, Newcastle United en Atlético Madrid. Op 39-jarige leeftijd kwam Emre in het afgelopen seizoen alsnog tot 26 wedstrijden. 

Linkermiddenvelder: André Schürrle

De afgelopen maand kwam het opmerkelijke nieuws naar buiten dat André Schurrle op 29-jarige leeftijd een punt achter zijn carrière zette. Schürrle speelde maar liefst 57 wedstrijden voor die Mannschaft en leverde zelfs de de assist op Mario Götze die het winnende doelpunt maakte in de WK-finale van 2014. André Schürrle speelde bij topclubs als Chelsea en Borussia Dortmund en maakte vooral furore bij Bayer Leverkusen. André werd na zijn periode bij Leverkusen vooral gezien als de ideale wissel. Veel loop- en scorend vermogen, maar moest vaak iemand voor hem dulden in de pikorde. Naar eigen zeggen was hij klaar met de overlevingsrol die je als voetballer moet hebben. De hoogtepunten werden schaarser en zijn carrière ging na zijn transfer naar Borussia Dortmund als een nachtkaars uit. De jongste van het “De 11” stel.

https://www.instagram.com/p/CCvjk2EFIKn/

Rechtsbuiten: Aritz Aduriz

Het klinkt misschien gek, maar Aritz had zomaar een top-langlaufer kunnen worden. Tijdens zijn jeugd werd hij namelijk tweede op het nationale Spaanse kampioenschap langlaufen. Gelukkig voor ons koos Aritz voor voetbal en belandde op 19-jarige leeftijd bij Athletic Club Bilbao. Als jonge uit San Sebastian zou je zeggen dat Real Sociedad hem wel zou oppikken, maar Aritz koos voor de eeuwige rivaal. Via omzwervingen bij Real Valladolid, Real Mallorca en Valencia keerde Aritz in 2012 terug bij zijn jeugdliefde, Bilbao. Ondanks dat hij ‘maar’ 1.80 meter was, was hij ijzersterk in de lucht en maakte hij in maart tegen FC Barcelona nog een fantastische omhaal in de laatste minuten. Aritz is momenteel met 35 jaar de oudste doelpuntenmaker van het nationale team van Spanje. Hiernaast kwam hij ook tot 13 optredens voor het Baskische elftal, waar hij 12 keer voor scoorde.

Spits: Mario Gómez

De Duitser was de afgelopen jaren een beetje in de vergetelheid geraakt, maar voetbalt nog wel degelijk. Mario Gómez stond niet bekend als een werkpaard, maar wist toch een fantastisch ratio neer te zetten door altijd op de juiste plaats voor het doel te staan. Mario Gómez beschikt – dankzij een Spaanse vader en een Duitse moeder – over twee nationaliteiten. Zelf koos hij ervoor om voor Duitsland te spelen en hier ging een felle, faire concurrentiestrijd aan met Miroslav Klose. In clubverband was hij uitermate productief voor VFB Stuttgart, Bayern München, Fiorentina, Besiktas en VFL Wolfsburg. Zijn loopbaan sloot hij ook af bij VFB Stuttgart. In zijn allerlaatste wedstrijd scoorde hij en hielp hiermee VFB Stuttgart naar de Bundesliga. Nu hij gestopt is hebben wij even de balans opgemaakt en loopt hij ruim 1:2. Een doelpunt per twee wedstrijden is natuurlijk niet voor veel aanvallers weggelegd en daarom zeker een plaatsje in onze “De 11”.

https://www.instagram.com/p/CCBgW1lq90V/

Linksbuiten: Milan Baroš

Net als Mario Gómez, was ook Milan Baroš een beetje uit de picture geraakt, maar wij hebben hem opgepikt voor “De 11”. Liverpool kocht de toen nog onbekende Tsjechische aanvaller van Banik Ostrava. Met zijn lange, zwarte lokken was hij een opvallende speler in de gelederen van The Reds. Baroš won met Liverpool de Champions League in 2005, maar speelde in de eerste weken van het daaropvolgende seizoen maar twee keer. Dit deed hem besluiten om over te stappen naar Aston Villa. Na twee jaar stapte hij over naar Olympique Lyon, maar ook hier was hij geen schim van de Baroš die hij was bij Liverpool. Bij Galatasaray kreeg hij nog een opleving waar hij veel scoorde voor de Turkse club, maar verkoos later toch een comeback naar zijn thuisland, keerde terug naar zijn eerste liefde Banik Ostrava en verdween voor ons van de radar. Hij speelde daarnaast maar liefst 93 interlands en scoorde hierin 41 keer.

https://www.instagram.com/p/CCV6IKbBVRq/

Shirtsponsors zijn niet altijd een succes. Hier vind je de meest rare voorbeelden. 

Meer lezen over lifestyle, fashion en voetbal? Check dan onze Facebook en Instagram.