Bijzondere tatoeages van Orlando Engelaar en Romano Denneboom

Romano Denneboom en Orlando Engelaar zijn op dit moment beiden op zoek naar een club. Engelaar staat nog onder contract bij PSV, maar zoekt een nieuwe uitdaging. Denneboom heeft nog geen club, maar was onlangs op stage bij Luton FC in Engeland. Ze delen de liefde voor voetbal en tattoos, maar ook voor de stad Rotterdam.

Tatoeages

Denneboom heeft een speciale reden voor zijn tatoeages: ‘Toen ik zeven jaar geleden voor het eerst vader werd (van Joni), heb ik mijn eerste gezet. Mijn andere kinderen hebben ook een plaatsje gekregen. Ik vind het wel mooi, al zal ik geen kunstwerken op mijn lijf laten zetten. Het moet iets speciaals blijven. Bij FC Twente kwamen Edson Braafheid en Eljero Elia bijna elke week met een nieuwe aanzetten. Dan is het meer zoiets van: wie heeft de mooiste. Je naait elkaar dan toch een beetje op. Voor velen heeft het ook echt iets verslavends.’

Ook Engelaar heeft verschillende tatoeages op zijn lichaam en ook deze hebben een betekenis: ‘Ik heb er ook wel een paar, zoals de naam van mijn zoontje Terence. Ik vind het mooi. Ik ben er tien jaar geleden mee begonnen. Het werkt echt verslavend, je wilt er meer en meer. Op mijn armen heb ik bijna geen plek meer over. Ik ben nu op mijn rug begonnen met de inauguratietekst van Nelson Mandela die hij uitsprak toen hij president werd. Ik kan me helemaal vinden in die tekst. Uiteindelijk zal bijna heel mijn rug daarmee bedekt zijn. Ik heb er ook één van Ferry van Vliet, die tien geleden omkwam bij een auto-ongeluk. Wij reden elke dag samen vanuit Rotterdam naar NAC waar we toen speelden. Dan bouw je een speciale band op. Ferry was een goede vriend. In de jeugd speelden we al tegen elkaar, hij bij Spartaan ’20, ik bij Feyenoord.’

Toekomst

Beide voetballers keken ook alvast vooruit op hun life after football. Zo komt dit voor Denneboom al erg dichtbij: ‘Ik zit nu voor de tweede keer in een periode zonder club. Dat is lastig. Ik weet nog niet wat ik ga doen. Ik kijk wel een beetje om me heen wat ik leuk vind. Het is niet gemakkelijk. Leslie, mijn vrouw, en ik denken na over een kledingwinkel. Ik ben niet iemand die van maandag tot en met vrijdag op een kantoor gaat zitten, ik moet wel een beetje kunnen bewegen, onderweg zijn. Mijn zoontje voetbalt en ik vind het wel leuk hem te coachen, misschien kan ik daar iets mee gaan doen. Maar nu heb ik die ambitie nog niet.’

Engelaar vindt het net als Denneboom lastig om al na te denken over de toekomst: ‘Vanaf mijn achttiende ben ik alleen maar bezig met voetbal en heb ik niets meer gedaan aan scholing. Ik kijk wel om me heen, maar heb gelukkig nog wel even de tijd. Ik vind het moeilijk om erachter te komen wat ik leuk vind. Ik heb ook geen idee waar ik goed in ben. Ik houd van muziek, misschien kan ik daar iets in gaan doen. Ik kan niet zingen, niet rappen en geen instrument bespelen, en volgens Romano ook niet dansen. Dan blijft er niet veel over. Maar misschien is er toch iets te vinden in die richting. Twee dagen in de week kinderen trainen, dat  lijkt me ook wel leuk. Maar fulltime trainer worden, nee. Misschien kan ik een paar dagen in de week meelopen bij mijn zaakwaarnemer Edward Burleson, ook een idee.’